brunetka-1

Chciałabym napisac cos mądrego,porzytecznego dla świata ale nie zrobię tego poniewaz zaczynam stawać się egoistką i zaczynam mysleć o sobie.Wiem wiem że to nie jest zachowanie godne naśladowania,ale uwierzcie mi że dotychczasowe śnieżki mojego zycia udowodniły mi że człowiek o dobrym sercu dostaje strasznie po kościach.Dlatego tez poniewaz niewiem jaki rezyser będzie w dalszym etapie mojego życia pisal mi scenariusze  zaczynam zyc mysleć głownie o sobie.Oczywiście nie stanę się pozbawionym uczuc człowiekiem ale ostatnie doswiadczenia życiowe pozwoliły mi przekonac się że warto jednak o sobie tez pomysleć.Cholerka tak naprawdę to chce mi się krzyczeć o właściwe wskazówki bo ja chyba nie potrafie być człowiekiem myslącym tylko o sobie,ale do diaska czemu muszę dostawac po głowie za to ze chce być dobra,czemu ludzie tak wykorzystuja to że ktoś chce im pomóc.Jestem pewna że nikt nie potrafi mi odpowiedzieć.

Witaj moja strono.Dawno u Ciebie niebyłam i niemiałam okazji pogadać ale duzo sie działo.Dzisiaj mam ochote pogadac o wszystkim i o niczym.Tym wszystkim jest moja nadzieja która pozwoliła mi wznieść się do bram szczęścia i uwierzyc że moge tez na nie liczyc i bardzo jemu za to dziękuje.Niewiem co przyniesie jutro,niewiem czy tak jak nagle się pojawiło czy mi nie ucieknie niezostawi bo przemysli i uzna ze jest ktoś inny na swiecie ,któremu nalezy dac szansę.Nie myslę o tym bo narazie jest moje i to się liczy a zdażyć sie może wszystko bo przecież mam trudny charakter i które szczęście miałoby ochotę na stresy.Pewnie zadne ale to nieważne bo ja się ciesze że mnie odnalazło,pomogło.Myślę o nim każdego dnia i wnocy też mi sie zdaża i czieszę sie ze mam o czym mysleć i to o czyms pozytywnym.Kocham to bo to dodaje mi energi aby życ , życ pełna piersia i czuć że dam radę i przetrwam wszystko.Bo ono mi powiedziało że najwazniejsze jest ,aby cieszyć sie chwilą i niemarudzic.Ono jest normalne zwykłe bez ubarwień i wyniosłości i tego było mi potrzeba takiej skromnej i prostej inteligencji bez dodatkowych bajerów.Szczęścia które będzie potrafio zobaczyc we mnie człowieka.Kocham go za to.To mój przyjaciel.

Moje życie moją prywatną własnością tak mogę sobie wmawiać,ale w rzeczywistości tak nie jest.Nie jest juz tylko moje jest wiele osób które upominaja się o prawa do niego.Ale ja mam prawo do udostępniania albo zakazu wtargnięcia w jego progi.Tobie pozwoliłam bo w pewnym momencie zachwiania pojawileś się z pomocna dłonią i pomogłeś mi i może nawet jesteś nieświadomy tego jak bardzo byłeś mi potrzebny.I wiem że nadal bedziesz trwał przy mnie nawet jesli Ciebie niema to tak naprawdę jesteś przy mnie.Właściwie to powinnam ci sie odwdzięczyc,ale niewiem jak a bardzo chcę.Chcę podziękowac Tobie za wszystko dobro które we mnie wlałeś.Może pomyslisz że zwariowałam ale piszę szczerze bo wiesz ze nie lubię kłamstwa i obłudy.Pomagasz mi trwać i zaczynam na nowo cieszyc się życiem.Fajnie że dzisiaj udało nam sie byc przez chwilę blisko bardzo blisko,porozmawiać,usłyszeć sie i pomóc.Twoje słowa są dla mnie barzdo ważne i marzę o spotkaniu w cztery oczy o rozmowach i wspólnych przemyśleniach.Niewiem jak potczy sie nasza wspólna droga naszej znajomości ,ale trwam w przeswiadczeniu że będzie dobrze.Pozdrawiam.I moje zycie ściskam z miłoscia bo jest i głupotą było to że chciałamje kiedyś stracić.

Niemam dzisiaj natchnienia na pisanie.Mam strasznie porozrzucane mysli jest ich mnóstwo,ale nie mogę ich zebrac w całość i poukładać.Wiem że pomyslisz że mam diabelskiego doła,ale nie bój się nie jest najgorzej.Bywało o wiele tragiczniej.Mam tylko cały czas przed oczami twarz chłopca jakże skrzywdzonego.W takich sytuacjach mam wrażenie że wtedy moja praca jest pozbawiona sensu.Twoje zachowanie też jest niezrozumiałe,niewiem dlaczego tak postepujesz.Gubie się w tym wszystkim.Rozumiem że są pewne przeszkody ale niewierzę że niemożesz dać nawet krótkiego sygnalu.To już zresztą nieważne.Wiesz gdzie mnie szukać.Jesli będziesz miał ochotę to odnajdziesz mnie i moje ego.Bywaj.