brunetka-1

Moje życie moją prywatną własnością tak mogę sobie wmawiać,ale w rzeczywistości tak nie jest.Nie jest juz tylko moje jest wiele osób które upominaja się o prawa do niego.Ale ja mam prawo do udostępniania albo zakazu wtargnięcia w jego progi.Tobie pozwoliłam bo w pewnym momencie zachwiania pojawileś się z pomocna dłonią i pomogłeś mi i może nawet jesteś nieświadomy tego jak bardzo byłeś mi potrzebny.I wiem że nadal bedziesz trwał przy mnie nawet jesli Ciebie niema to tak naprawdę jesteś przy mnie.Właściwie to powinnam ci sie odwdzięczyc,ale niewiem jak a bardzo chcę.Chcę podziękowac Tobie za wszystko dobro które we mnie wlałeś.Może pomyslisz że zwariowałam ale piszę szczerze bo wiesz ze nie lubię kłamstwa i obłudy.Pomagasz mi trwać i zaczynam na nowo cieszyc się życiem.Fajnie że dzisiaj udało nam sie byc przez chwilę blisko bardzo blisko,porozmawiać,usłyszeć sie i pomóc.Twoje słowa są dla mnie barzdo ważne i marzę o spotkaniu w cztery oczy o rozmowach i wspólnych przemyśleniach.Niewiem jak potczy sie nasza wspólna droga naszej znajomości ,ale trwam w przeswiadczeniu że będzie dobrze.Pozdrawiam.I moje zycie ściskam z miłoscia bo jest i głupotą było to że chciałamje kiedyś stracić.

Niemam dzisiaj natchnienia na pisanie.Mam strasznie porozrzucane mysli jest ich mnóstwo,ale nie mogę ich zebrac w całość i poukładać.Wiem że pomyslisz że mam diabelskiego doła,ale nie bój się nie jest najgorzej.Bywało o wiele tragiczniej.Mam tylko cały czas przed oczami twarz chłopca jakże skrzywdzonego.W takich sytuacjach mam wrażenie że wtedy moja praca jest pozbawiona sensu.Twoje zachowanie też jest niezrozumiałe,niewiem dlaczego tak postepujesz.Gubie się w tym wszystkim.Rozumiem że są pewne przeszkody ale niewierzę że niemożesz dać nawet krótkiego sygnalu.To już zresztą nieważne.Wiesz gdzie mnie szukać.Jesli będziesz miał ochotę to odnajdziesz mnie i moje ego.Bywaj.